Maria Rayan Willen

Dat waren onze namen toen we donderdag avond door iemand van ons hotel opgehaald werden in Aguas Calientes. De goede kenner kan er uit opmaken dat dat Willem en ik zijn, zo dus ook Willem.

Maar goed laten we bij het begin beginnen, ik zal alles een beetje globaal vertellen anders zitten jullie morgen nog te lezen! 24 november stond om 6 uur mijn taxi voor de deur. Daar ging ik dan, op naar het vliegveld. Willem, god allemachtig wat was hij opeens lang zeg. Hier heb ik alleen maar relatief kleine mensen om me heen en Willem torent overal boven uit. Dat heeft hij ook zeker de eerste dagen vaak aan moeten horen.

We hebben vooral rustig aan gedaan. Zo hebben we de eerste week alleen maar dingen binnen Arequipa gedaan. Ik had wat bijeenkomsten en ik heb hem gewoon overal mee naar toe gesleurd, niet altijd de aller leukste dingen maar ach, over het algemeen heeft hij niets te klagen gehad. Al snel kwam Willem er achter hoe het met de Peruaanse, Zuid-Amerikaanse cultuur gesteld staat. Zo zouden we een weekendje naar het strand gaan. Dit wilde Christian graag omdat hij nu in de US zit en nog graag een keertje naar het strand wilde met de fam. Ok, dat was dan geregeld. Dachten we, maar toen.. toen wilde hij toch maar een dagje omdat hij nog uit wilde. Toen kon het niet omdat onze auto nog geen nummerplaten had en uiteindelijk gingen we dus helemaal niet. Ik had al samen met Willem besloten dat wij hoe dan ook zouden gaan dus, dat hebben we ook gedaan. Qua weer betreft was het niet helemaal een succes maar verbrand waren we even goed dus het was wel beter dat de zon een beetje bedekt was achter de wolkjes. Ons hotel was echt geweldig, ´s avonds zijn we lekker naar de sauna, het turksstoombad en in de jacuzzi geweest.

4 december hebben we met een groepje exchange studenten Sinterklaas gevierd. Nou, ze vonden het geweldig! We hadden zo´n spel gedaan met allerlei opdrachten etc. en ze willen zoiets wel iedere maand spelen, haha. Willem en ik hadden onderweg nog wat zwarte schoenpoets gekocht dus we zagen er aardig uit als Zwarte Pieten en met de pepernoten waren we natuurlijk helemaal compleet! Op 5 december hebben we met de familie Bonet Sinterklaas gevierd. Papa en Mama zijn als Sinterklaas opstap geweest en Willem heeft als Zwarte Piet gespeeld, (koerier). Het was erg gezellig en mijn ouders hier hadden zelfs nog cadeautjes voor Willem en mij gekocht! Volgens mij snappen ze nu aardig wat Sinterklaas inhoud.

Ook zijn we naar Nasca geweest. Echt heel tof. We kwamen ´s ochtends vroeg aan en hadden zo een vlucht te pakken, alhoewel we wel denken dat we misschien een beetje afgezet zijn weten we zeker dat we het nog goed gedaan hadden omdat er een Jap was die $20,- meer had betaald. Eigenlijk hadden we een beetje de verkeerde dag uitgekozen omdat het een feestdag was van het een of ander. We hebben hier echt ontiegelijk veel feestdagen en de helft van de mensen kan je niet eens uitleggen waar deze dan nou weer precies voor is. Ook hadden we niet echt het voordeel van het na seizoen. De gids die je normaal met een grote groep kunt delen moesten we nu met 2 andere mensen betalen. Onze terugreis was een verhaal apart. We gingen met een andere maatschappij terug. Op de afgesproken tijd waren wij ter plaatse maar aber natürlich, we moesten nog op de bus wachten. Toen de bus er eindelijk was en we weggingen stopte we al na een paar minuten. Wat bleek nou, het was een bus vanuit Lima en die mensen zaten al even in dus het was tijd voor een stop van een half uur, grr... Toen we dan eindelijk echt in de bus zaten waren we blij met onze valium, ja.. valium, haha. Je kan hier op het busstation altijd iets kopen tegen wagenziekte en dat je beter slaapt omdat de reizen zo lang zijn. Wij kregen bij een drogisterij valium mee. Nou, geslapen hebben we zeker!
Toen we ´s ochtends vroeg terug in Arequipa waren zijn we met zijn alle naar het vliegveld gegaan om Christian uit te zwaaien. Hij werkt nu tot april in de US.

We zijn ook naar Colca geweest. Het was mijn tweede keer en echt totaal anders. Deze keer was eigenlijk vele male beter, ik heb veel meer gezien en het was een stuk goekoper. Alleen het hotel was wat minder, we hoorde de ratten over het dak trippelen en weet ik wat allemaal!

Vorige week vrijdag hadden we een Prom. We konden met Anika mee. Voor Willem hebben we een pak laten maken en voor mij hadden we een jurkje gehuurd. Nou, dat koste nog wat hoor. Geen geld, maar moeite. We zijn twee dagen opzoek geweest. De eerste dag kreeg ik al te horen dat ik te dik was :-o ja, dat is hier best normaal om te zeggen maar ik was weg. De meeste jurken hier zijn echt verschrikkelijk lelijk, de meeste lelijke glitters en kleuren bij elkaar en de rok het liefst zo groot mogelijk. De middag voor het prom hebben we met een groepje ons haar laten doen, de krul zat er goed in!
Het Prom vond ik echt geweldig. Wel een beetje overdreven maar heel tof, jammer dat ik die van mijn school hier gemist heb. In het begin moest iedereen van de ¨Promotion¨, de examenklas om de beurt met zijn partner naar beneden komen lopen en daar werd dan wat over verteld. Na ongeveer anderhalf uur was iedereen geweest en kon het feest beginnen.

Zondag avond zouden Willem en ik eigenlijk naar Puno gaan en daarna door naar Cusco. Helaas ging het Puno gedeelte niet door omdat Willem ziek was. Maar.. dinsdag avond zijn we richting Cusco vertrokken. Al snel hadden we een geschikt hostel gevonden en wat Willem daar aan trof bij de receptie, god! Er lagen folders over een Nederlands café, waar ze bitterballen en kroketten serveren. Jullie willen echt niet weten hoeveel zin ik daar al die hele tijd in heb. Nadat we wat belangrijke plaatsen rond Cusco bezocht hadden zijn we ´s avonds naar het café gegaan. We hebben gezellig bij Willem een broodje met bitterballen gegeten en wat zitten ouwe hoeren. Daarna gingen we door naar de Irish pub. Daar kwam Willem aan de praat met een ouwe Amerikaan, en even later stond de hulp coach van het belangrijkste voetbalteam van Peru er ook bij. Ze hadden net een hele belangrijke wedstrijd gewonnen dus hij was hartstikke vrolijk. Ik heb hem beloofd dat ik kom kijken zodra ze weer in Arequipa spelen!

Donderdag hebben we een tour gehad door de Sacred Valley van Cusco. We zijn geeïndigd in Ollantaytambo om daar de trein naar Aguas Calientes te pakken. Toen we daar aankwamen stond er dus een vrouw met het prachtige bordje Maria Rayan Willen te wachten. In ons hotel, hostel aangekomen zijn we bijna meteen gaan slapen. De bedoeling was namelijk dat we omhoog naar Machu Picchu zouden lopen, dan zouden we de zons opgang kunnen zien. Maar gelukkig kwam er iemand van de organisatie van daar langs en zei dat het onmogelijk was om de zon op te zien komen omdat het veel te mistig zou zijn. Dus hebben we de volgende ochtend de bus naar boven gepakt. En maar goed ook want in het begin was het inderdaad erg mistig! Machu Picchu was en is nog steeds echt geweldig! Willem vond het ook echt heel tof. We hebben de Wayna Picchu ook nog beklommen, dat is de grote bekende berg achter Machu Picchu. De vorige keer hadden we dit niet gedaan maar echt serieus, je weet niet was je mist, het was zwaar maar op de top was het echt zo mooi! We zijn die dag wel van Machu Picchu naar Aguas Calientes gelopen.
Daar zijn we lekker naar de Hot Springs geweest, wat gegeten en vroeg naar ons bed gegaan want we moesten zaterdag ochtend alweer vroeg op om de trein te halen. Toen we in de trein zaten kwamen er twee Amerikanen voor ons zitten. Nou echt die kwamen we ook echt overal tegen.
Weer in Ollantaytambo aangekomen zouden we erg makkelijk bussen moeten kunnen krijgen naar waar we maar naar toe wilde. Niet dus. Er waren helemaal geen bussen. De Amerikanen dachten dat ze in de trein tot Cusco konden blijven zitten maar die kwamen we al snel weer tegen. Na wat geïnformeerd te hebben scheen er pas ´s avonds weer een bus naar Cusco te gaan maar met een omweg zouden we er wel kunnen komen. Uiteindelijk hebben we met de Amerikanen, Kevin en Josh een taxi kunnen nemen richting Cusco. De taxichaffeur vroeg of het goed was of hij langs een andere weg maar korte weg zou gaan. Natuurlijk was dat goed. Maar.. al snel vreesde we alle vier stiekem een beetje voor ons leven. Wat een eikel zeg die chaffeur. We gingen recht door de bergen over hobbelpaadjes in zijn gammele station wagen. Hij reed echt aan de verkeerde kant van de weg met naast ons een diep ravijn. Maar, we hebben het overleeft!!

In Cucso zijn we samen met Kevin en Josh wat gaan eten. We wilde eigenlijk ´s avonds naar een wedstrijd van DE voetbalclub. Maar Willem en ik konden niet omdat we onze bus ´s avonds moesten halen. Toen bedachten we nog dat we misschien alleen de eerste helft konden zien maar later bleek dat je echt al uren van te voren in de rij moest gaan staan om een plekje te krijgen dus.. dat hebben we maar niet gedaan. We balen wel echt als een stekker maar ach... dat was het nou ook weer niet waard geweest.

Nu is het zondag ochtend vroeg en we zijn weer thuis. Willem ligt nog wat te slapen en ik dacht.. nou nu wordt het echt wel eens tijd dat ik weer een stukje schrijf dus dit was hem dan.

Morgen zijn Johan, Marleen en Ed hier, daar heb ik ook echt ontzettend veel zin in.

xx